Posted by admin

Dêr stiet er, links en ûnder,
keunstner fan in hege stam,
no sûnder wurk de tekenstift,
syn hân as piktogram:
Jean Liotard,
it libben is in wûnder.

Ik reizge by de hôven
lâns, fan keninklike stam,
en wurke mei myn tekenstift
portretten út, de flam
fan Liotard
is yn gjin jierren dôve.

Yn Hollân ha myn eagen
sjoen it bloeien fan in faam
dy’t wurk joech oan myn tekenstift
en lôge as de flam
fan Liotard,
ik ha it mei har weage.

Hjir stean ik wer it wûnder
te besjen fan foarm en kleur
dy’t floeiden út myn tekenstift,
fan flak nei berch, de fleur
fan Liotard,
ik koe der wier net sûnder.

* Jean Etienne Liotard (1702-1789)
waard yn Genève berne.
Hy makke in protte reizen troch Europa
en fûn syn frou yn Amsterdam.

Moarns by skimer steane se al klear,
de koppen tanich, lichems meager,
swarte streekjes yn ’t egale gea,
dat oan har sûget, mei de jierren mear,
it wrottend bargeleger.

’t Fean komt sûgjend út ‘e weake grûn,
dêr’t sy de hiele lea opsette,
beide skonken op it wiffe hout,
de lege tonnen oan de flotten bûn,
har weet fan swiertewetten.

As it ljocht de kimen trilje lit,
dan is it pypskoft yn de tinten,
wurdt it leger út it lânskip wei
as ea, wannear’t gjinien mear fan har wit,
wat oerbliuwt is har klinte.

* P.J.C. Gabriël (1828-1903)
hearde ta de earste generaasje
fan de Haachske Skoalle.
Hy skildere by foarkar
it Nederlânske polderlânskip.