Posted by admin

Tusken plastic, hout en stiel
begjint it miuwefolk de dei
mei syn toilet, kop yn de draai,
noch foar it moarntiidsmiel.

Hoeden rin ik der op ta,
se draaie op ‘e nij de kop,
gjinien fljocht foar myn stappen op,
se wolle wat ‘k net ha.

By it rjochtsjen fan de lins
begjint it koppedraaien wer,
no mei allueres fan in stjer,
foar eagen ha ‘k de mins.

Mar wannear’t de rop begjint
fan, nei in jier, it bûnte folk,
wurdt wei de wite miuwewolk…
wint net de maitiidstint?

Ut it leger bin ik kommen
troch de fredesdo fan bern
dy’t fregen om in nije master,
dus de oarloch gie ferlern,
myn libben waard ferromme.

Sa ferrûnen âlde tiden,
kamen nije yn har plak
dy’t fregen om in oare skoalle,
foar de bern modern gerak
om foar har plak te striden.

Hjoed fûn plak de konfrontaasje
mei’t de skoalle waard beset
en tsjinst die as kommandosintrum,
fan myn tsjinst wie gjin ferlet,
te âld foar dizze naasje.