Posted by admin

De dea is foar de ien de ein,
de oar sjocht yn ’t ferljochte gat
in krús, it lêste is net sein,
’t giet troch, nij libben komt oan bod.

De ien nimt ôfskie fan it roer,
de oar wurdt skipper njonken God
en sylt it ivich wetter oer,
gjinien is lykwols wis fan ’t lot.

Dêrom: foar beide lizze klear
de skippen, boppe-oan in krús,
lit elk hjoed brûzje op ien ear,
de Hear fielt Him op beide thús.

Gjin latte kin him keare
as de guozzeflecht komt oer
it jonge grien fan landerijen,
net losskuord noch ta foer,
hy wol himsels befrije.

Hy wol it streamen fiele
om de hûd en troch it hier,
it bloed fan ’t hert nei alle ieren,
want hjoed wurdt libjend wier:
hy sil it springen fiere.

Gjin loftstreek kin har keare
om’t de flecht de rûte ken
nei ’t jonge grien fan landerijen,
massaal giet dat ferlern,
’t komt del op wer it nije.