Posted by admin

It rôle fierder mei de wein
as earder wol yn maart,
de útlit fielde waarmer oan,
de gassen binne heger flein,
’t foarútsicht: blik foar moarn.

Hy rôle ek de maitiid yn
mei tsjillen, seal en stjoer,
de enerzjy kaam út it blik
en nocht fan bloei en sinneskyn…
ynienen wie it oer.

It rattele de maitiid út
mei blikjes yn it tsjil,
gjin enerzjy mear foar ’t ferfolch,
mar ’t stek is net it einbeslút:
de wei komt nei de wil.

Sân wiken hat er foar ’t museum lein
as wied er foar de stedsgrêft makke,
âlde tiden ha har sechje sein:
de beurtboat tusken hege dakken.

Ald Fryslân glimt fan kop oant achterdek,
lit sjen de glâns fan de histoarje;
rekke yn de grêft in skipke lek,
dan lei soks oan de âlde gloarje.

De âlde gloarje leit ek op ‘e wâl,
men sjocht de tastân al fan fierren,
fan elk stânpunt wiist it mâl…
in kwestje fan hoefolle jierren?

Sa’t hy dêr leit, leit net oan it model,
want dat is skerp en sierlik makke,
mar it skip is hjoed net mear yn tel…
is ’t dêrom foar ’t museum sakke?