Posted by admin

It boerelibben lei wol binnen,
mar de âlde hie it hiem
ferkend, dat wie de baas syn doel;
de lears fol snie en skuord de riem,
it bruide der frjemd hinne.

En wylst de dochter siet te spinnen,
skoansoan loarke oan in piip,
de kat spûn súntsjes by it fjoer,
hie pake suver ek de sliep,
dochs moast er moarn wer rinne.

Mar hy hie rûn mei kâlde skonken
foar’t er yn de hutte kaam,
syn biddelrûntsje hold net oer;
gjin houtblok foar it fjoer, hy naam
’t yn hannen: syn tsien fonken.

* Akseli Gallen-Kallela (1865-1931)
skildere it libben fan it ienfâldige folk
yn Finlân.
Skilderij ‘Boerelibben’
Skilderij ‘Biddeljende jonge’

As kleur neat mear fertelt,
de foarmen binne wei,
ferskilt de nacht net fan de dei,
dan is ’t de taast dy’t telt.

Hy seach earst noch it read
en wist dat is de krûk
dy’t ik by ’t miel foar wetter brûk,
dêrby in bol, oars neat.

Hy docht it op ‘e taast
mei fingers troch de tiid
gefoelich sa’t dat langer giet,
de dei troch sûnder haast.

Sy sjocht se noch wol gean
mei ’t iene grutte each,
se wie in fûgel dy’t earst fleach,
no op termyk in earn.

* Pablo Picasso (1881-1973)
Skilderij ‘Miel fan de blineman’
Skilderij ‘Frou mei misfoarme each’