Posted by admin

Zij heeft een snoer met menig kraal
en telt daarmee de jaren uit
naar mama’s levensgroot verhaal:
de baby met de lieve snuit.

Het is haar ernst om groot te zijn,
vandaar de sluier op het haar,
haar baby heeft nu nog geen pijn,
je weet maar nooit, elk loopt gevaar.

Zij slaat de pagina’s vlug om
en telt daarmee seconden uit,
wie trager reageert, is stom,
want alle klokken tikken luid.

De sporen drukt zij in de flank
van ’t paard, dat aanzet voor de sprong,
je weet maar nooit, straks loopt hij mank
en tikt het door, klinkt nooit de gong.

* Schilderij ‘Lullaby’
Schilderij ‘The page of times’

Haar wil is op te stijgen
boven ’t aardse oppervlak
waarop bekenden zich bewegen,
onderling en -maats en -dak,
waar zij haar oordeel kregen.

Zij wil haar waarde krijgen
met Madonna’s aangezicht
en als houvast wat is versleten,
onbewust noch van haar zicht
op alles, zonder weten.

De naaktheid is haar eigen,
ongeacht of zij die ziet,
verslingerd aan het lege zweven,
want Madonna is zij niet
en ondermaats haar streven.

* Schilderij ‘Survivor’