juni 18, 2018
Ik sjoch him noch troch ’t steechje rinnen,
âlde pake fan de achterdoar,
want in foardoar wie der net,
syn iene skonk waard wat te koart,
it lykwicht wie de oare foar,
sa hipte hy derhinne.
Hjoed seach ik wêr’t er earder wenne,
achterom, want sa koe ’k better sjen
hoe’t er troch it steechje rûn;
de wetterbak fertelde koart:
it âlde is foargoed ferlern,
hy koe der net oan wenne.
Ik sjoch noch hoe’t er noartsk skodholle
nei de tsjerke mei de houten toer,
want syn foarkar hie dy net;
syn hoanne kraaide grifformeard,
it frije wurd koe hy net oer,
hy woe wat djipper dolle.
Hjoed seach ik him dus fierder rinnen
nei de tsjerke mei wat leger dak,
want dêr fûn er fêste grûn;
de toer fersakke, wie ferkeard
fundearre, nêst syn hûs gjin plak
om hippend sneins dêrhinne.
juni 17, 2018
fan Paul Cézanne*
fan Pablo Picasso**
Besjoch de werklikheid, lis fêst
wat yn de holle kommen is:
de foarmen kubus, kegel, bol,
de kleuren soargje foar de rêst,
dat is it dan sa’n bytsje wol.
Cézanne rûn dêrby foarop
en lei it Frânske lânskip fêst
mei eagen rjochte op ’e foarm,
it wie kubisme yn de dop,
dy’t briek, wat late ta in stoarm.
Picasso naam in grutte stap
mei dames fan it lichtste soart
út Avignon, al goed yn foarm,
it wie foar him gjin bleate grap,
mar hiel de keunstwrâld sloech alarm.
Besjoch de keunst sa’t hy it seach,
ienfâldich en fierhinne bleat,
dan komme foarmen op dy ôf
dy’t hingjen bliuwe foar it each,
in komposysje, hecht fan bou.
* Paul Cézanne (1839-1906)
Skilderij ‘Mont Sainte-Victoire’
* Pablo Picasso (1881-1973)
Skilderij ‘Les Demoiselles d’Avignon’