Ik bin mar Romeinsk offisier

fan ûnbekend*

As offisier kin ik wol stjoere
myn soldaten wêr’t ik wol,
mar doe’t myn feint op bêd lei,
skeat daliks ’t moed my fol.

Ik stie by him mei lege hannen,
yn de frjemdte as Romein,
besetter, sa’t it hjir leit,
wie alles dêrmei sein?

Wol boude ik de synagoge,
net mei hannen, mar mei jild,
dus ha ’k hjir wat te sizzen,
bin ’k boppe oaren tild.

Resint hie ’k heard fan preker Jezus,
mar dy bêste man koe ’k net,
twa âldsten rap derhinne,
’t wie oars as ‘mars’ of wet.

Doe’t ik fernaam, hy woe wol komme,
leaude ik, it kaam wol goed,
al wie it ek op ôfstân,
dat joech de boarger moed.

In offisier kin dan wol stjoere,
mar de geast keas hjir in wei
dy’t my it swijen oplei,
myn feint kriich wer syn draai.

Foto ‘Romeinske offisier’