Each foar de hân

fan ûnbekend*

It lei fansels net foar de hân,
wol hearske op dy sabbat spanning
yn de synagoge;
it wie as by in fûle brân,
in protte folk kaam nei de preker.

Al jierren hie ’k in lamme hân,
gjin pine, mar ’t wie altyd spannend,
want ik soe net doge;
mei kunde hie ’k in goede bân…
mar nee, ik hie it net ferwachte.

Hy wonk my en dêr stie ik dan,
ferlamme troch safolle eagen,
ek fan Farizeeërs,
as diene dy ús yn de ban…
ik wist dat sy him djip ferachten.

Hy frege wat oer goed en kwea
op sabbat en syn eagen glieden
nei de Farizeeërs,
doe nei myn hân, wolnee, ’k hie nea
tocht dat dy better waard op sabbat.

* Tegel ‘Genêzing fan de man
mei de lamme hân’