Boer op sabbat

fan Rien Poortvliet*

Doe’t ik myn sabbatkuier makke,
rûn in ploechje manlju troch myn nôt,
ik hie ’t fuort yn de gaten
dat der wat bysûnders wie;
earst like ’t dat se har fermakken
sa’t it jongfolk wol fan wille hâldt,
mar doe’t ik seach dat se myn ieren
plôken, wie ’k as boer gau út ’e rie:
ik soe derhinne,
kaam wol tichterby… doe bleau ik stean,
want ’k hearde Farizeeërs praten
oer dat gjinien op sabbat wurkje mocht,
mar ieren plôkje moast dochs kinne,
tocht ik sa, al bin ik dan ek eigner-boer;
de âldste fan de ploech liet doe syn ljocht
oer wat de Farizeeërs seine skine,
hy fûn har redenaasje krom:
de minske wie net makke foar de sabbat,
krekt oarsom.

* Rien Poortvliet (1932-1995)
Skilderij ‘Ieren plôkje op sabbat’