Yn Starum fochten wyn en weagen
op ‘en fûlsten om de helderol,
mar ’t koe feroarje:
al stie de see ek noch sa hol,
de dea hat ek in gokje weage.

Yn kloften wie it folk der kommen
om de fûle striid op see te sjen,
mar ’t koe feroarje:
al klom de spanning foar de fan,
de dea hat wyn en weach ferstomme.

It folk fan Klaas* focht om te winnen,
prachtich lei syn skûtsje op it roer,
mar ’t koe feroarje:
hoe skerp er nei de finish foer,
de dea hat fan him winne kinnen.

Syn hertslach gie foar wyn en weagen,
’t hiele libben sloech op fûle striid,
mar ’t koe feroarje:
hoe oft it kloppe, ’t wie syn tiid,
de dea hat him fan ’t dek ôf reage.

* Klaas van der Meulen