Opbloeie

Lit him mar op it spul takomme,
want hy hat it yn de macht
om mei de frachtwein fuort te riden,
nee, hy hat noch net folslein de fracht,
riedt him wol ta op oare tiden.

Dan is de wrâld foar him ferromme,
rydt er laden oer de grins
en sjocht himsels en beammen bloeien…
wie de fierte net folslein syn winsk?
Wol mei it each op fierder groeie.

Is oan de ein de hûd ferklomme
nei it lossen fan de fracht,
de bannen oant de trie fersliten,
yn it lêste hûs klinkt klacht nei klacht,
dan krûpt de wein, in drege rite.

Mar sjoch, ’t ferline kin noch boeie:
oer it wetter stiet in beam
dêr’t oan de tûken blommen bloeie.