Godgelearde prakkesaasjes

fan Pieter Brueghel de Jonge*

Wy binne nei it easten setten
as kollega’s, godgeleard:
de iene soan fan Sacharias
jout de doop yn de Jordaan
en hat al mannichien bekeard,
derhinne dus, sa waard besletten.

Wiswier, ik skuorde grutte eagen,
wat in folk stie by dy fint
te harkjen as hie hy de wierheid,
’k liet him earst mar yn de waan,
hy is net mei de wet bekend,
dus kaam it op my oer as leagen.

Hy hie it ek oer grouwe stiennen
en ferlike dy mei bern
fan Abraham, it moat net gekker…
tinkt er sa syn slach te slaan?
Hy hat foar ús de slach ferlern,
mar al dat folk… wêr moat it hinne?

Wiswier, wol ’t sljochte folk wat witte,
lit it komme, godgeleard
fertelle wy oer wiere wetten!
Dope… kin ien dat dan dwaan
mei fjoer? ’t Giet op ’e kop ferkeard,
wy sille ’t folk soks witte litte.

* Pieter Brueghel de Jonge (1564/1565-1638)
Skilderij ‘De preek fan Jehannes de Doper yn de wyldernis’