Foar it soarchfûns

Sy wie gjin stjer fan Nederlân,
mar soargen hie se wol,
frege net it measte mear,
útspile wie har rol.

Mei ’t rinnen hold se wis wol stân,
in oere noch bêst fol,
stie foar ’t fûns as earste klear
en drafke fierder wol.

Lang libbe sy foar Nederlân,
mar wie no krekt in spûns,
útknypt foar de sânde kear,
dus rûn sy foar it fûns.

Sjedêr de mem dy’t hold ek stân
yn ’t bystean fan har bern,
is mei dit regear wol klear,
de helte is te sjen.

Lang libje bern fan Nederlân
dy’t rinne yn it spoar
fan de memmen jier nei jier,
moarn geane se derfoar.