Gelokkich is it lân
as froast de oerhân krijt
en ’t folk komt yn de bân
fan wat syn lea befrijt;
de geast striidt tsjin de macht
fan mokerslach en fal,
de dei wint fan de nacht,
de finish skimeret al.

Unsillich is de man
waans geast gjin macht mear hat,
hy rekket yn de ban
fan wat yn ’t tsjuster bart;
de demon narret him
mei mokerslach en fal,
hy skreaut mei brutsen stim:

‘De ôfgrûn skimeret al.’

Gelokkich is de mins
waans geast wer romte krijt
en wjukket oer de grins
mei Jezus dy’t befrijt
fan demons kweade macht,
syn balten moard en brân,
de dei wint fan de nacht,
’t giet oan nei ’t Heitelân.

Sjoch ek: Religy Tsjinst fan kweamachten