Geen leger, aangevuurd tot strijd,
met zwarte vlaggen van de dood,
een angstaanjagend teken,
maar het is de hoogste tijd
voor Allah, hemelsgroot,
vandaar de karavaan met leken.

Hun vijand is de zandwoestijn,
die strijdt met hitte overdag
en kou in felle nachten,
maar hij krijgt de rij niet klein,
het teken is de vlag,
een rotsvast punt voor hun gedachten.

Zij denken onderweg vooruit
en laten achter wat hen bond
aan zorgen om hun zonden;
niets wat nog hun voortgang stuit,
want op gewijde grond
heeft men het eindelijk gevonden.

Het is voorlopig, want terug
lijkt hellegroot de zandwoestijn,
een angstaanjagend teken;
met gebogen hoofd en rug
vervloekt men felle pijn
en om te zijn gewone leken.

* Léon Belly (1827-1877)
Schilderij ‘Pelgrims op weg naar Mekka’