Hij was nog jong en zwart van huid,
het hoofd bedekt en geel gekleed
zoals het gloeien van de zon,
had van de wereld weinig weet
omdat zijn zicht niet verder kon
dan hier… hij keek zijn ogen uit.

Zij was ook jong met lichter tint,
een sluier hing vanaf het hoofd,
waarop een vreemd gevormde kruik;
de Nijl had haar het nat beloofd,
verfrissend voor de blote buik,
het leven was haar goed gezind.

Hij zag haar staan, een leven van
de hoogte in, een naakt geluk,
met heupen in de zwoele zwier,
zijn zicht brak door, maar kon niet stuk,
het was bij haar, hijzelf nog hier,
hij ging de wereld in als man.

* Peder Mönsted (1859-1941)
Schilderij ‘Portret van een Nubiër’

** Charles Gleyre (1806-1874)
Schilderij ‘De Nubische’