Waar ligt het einde van de weg
en voert die naar waarop men hoopt?
Hij antwoordt peinzend: ‘Wat ik zeg,
ligt anders dan waarop je loopt.’

Het liep eerst naar waar het begon:
antieke beelden, nu verval,
waarmee de keizer glorie won,
de weg was breed, maar is nu smal.

Men loopt de steile helling af
met in gedachten nog het beeld
van hoogmoed, als verdiende straf:
’t Romeinse rijk werd uitgekleed.

De hoop ging bij de heuvel op
met uitzicht op de utopie
die glorieerde op de top,
te hoog voor kronkels, heup en knie.

Het brein riep lijf en goed terug,
hoewel het hart behield de hoop
op tussen dal en top een brug,
maar onder stond een rijk te koop.

* Jules Laurens (1825-1901)
Schilderij ‘Begin van een Romeinse weg in Bithynië’