Het oude rijst er bovenuit,
de manleeuw, twee hoedanigheden
tot een lijf vereend;
alleen de wind maakt nog geluid
en zingt het lied van lang versteend
en rust in vrede.

Tot leven kwam de zandwoestijn
toen drie de manleeuw naderden
voor bescherming in
de nacht, omdat het kind was klein,
de moeder moe, het had geen zin
om nu nog verder.

Het nieuwe brak die nacht nog door,
werd tussen sfinx en kind geboren:
wereldwijd vereend;
de stilte werd verbroken door
een koor, uit Bethlehem geleend,
om ’t aan te horen.

* Luc Olivier Merson (1846-1920)
Schilderij ‘Rust tijdens de vlucht naar Egypte’