De biolooch gie derop út,
fûn yn de ûnderwâl in nêst
mei aaien foar syn ûndersyk;
yn it earste oansjen like ’t bêst,
mar ’t sei net folle oer de klút.

De biolooch sleat noch neat út;
hoewol’t it klútkleed wie swart-wyt,
tocht hy net sa foar ’t ûndersyk,
mar ynienen seach er, wyt as kryt,
de ein, foar ’t ûndersyk de bút.

’t Rapport kaam moannen letter út:
de takomst like net sa min,
albino’s yn it eineryk
joegen hoop, se hiene it nei ’t sin
wie de konklúzje ta beslút.