Daar ligt zij dan, Cleopatra,
met in haar hand de gladde slang
dichtbij haar blote borst;
een ogenblik het duurt niet lang,
de tand erin, geen gif gemorst.

Daar ligt zij al, haar dienares,
het proefdier voor de felle beet,
maar dichter bij de hals,
het duurde kort, niet dat zij leed,
toch staat de slang bekend als vals.

Nog even, dan is het gebeurd,
zoals het hele leven liep
met vorsten als haar vent,
zij staken grondeloos, zo diep,
en raakten nooit aan haar gewend.

Nu ligt zij weer, Cleopatra,
met in haar hand de gladde slang,
iets langer dan gewend,
zij laat hem gaan zijn kronkelgang,
geen valsheid die haar leven schendt.

* Hans Makart (1840-1884)
Schilderij ‘De dood van Cleopatra’