Yn de gloppe lei in âlde tsjalk
te wachtsjen foar de fêste brêge,
de fraach ‘wêrop’ kaam yn my op;
ik seach op ’t dek gjin skippersfolk…
gjin azem op myn rop.

Boech en foardek sprieken my wol oan,
want Eke is in âlde namme,
Marije soarge foar de bern,
gjinien waard op it skip bedoarn…
’t wie oan har styl te sjen.

Mar it achterdek kaam op my oer
as foer de tsjalk op nije weagen,
wie ’t skip de hiele dei mobyl,
it boeken wie net mear in toer…
tsjalk yn moderne styl.