Tusken ’t fjouwerkante gaas
siet hy al jierren op ‘e stok
as útsichtpost foar frijheid,
wachtsjend op syn kâns, de gok
nei ’t paradys fan eigen baas.

Bjusterbaarlik, want syn kâns
soe komme op befrijingsdei
doe’t wachters frijheid fierden;
’t paste krekt, syn sturt gie mei
as flagge, want hy wie wat mâns!

’t Frije libben foel him ôf,
want yn it gânse paradys
wie Eva net te finen;
dat gjin flagge yn de hys,
hy sette ôf nei mem de frou.