De zee is groot, oneindig groot,
waarover altijd winden waaien
van beloftes van de overkant,
de geur van maaltijdswijn en brood,
wie ruikt er dan het stinkend graaien?

Europa reikt de hoogte in
op grond van duizenden gebouwen,
opgetrokken in godseigen trant,
maar ook gericht op meer gewin,
de armen zijwaarts zonder mouwen.

Het schip is klein, nee, veel te klein
voor meer dan honderd vluchtelingen,
op menswaardig leven fel gebrand,
maar hoog Europa drinkt haar wijn,
terwijl de klokken amen zingen.

* Schilderij ‘Lost ship’