fan Belbello fan Pavia*
Trije dagen wie it lyn
dat fleurich songen waard,
mar hjoed, al djip yn de woestyn,
ferlear it folk it rjochte paad:
‘Jou ús te drinken, wy ha toarst,
tink oan Egypte, dit moat oars!’
Wetter wie der, mar net foar
de toarst, ien spuide ’t út,
it smakke bitter, it wie bar,
dat kleien like ’t einbeslút:
‘Jou ús te drinken, wy ha toarst,
tink oan Egypte, dit moat oars!’
Mozes hold nei God syn ear,
it each foel op it hout,
dat makke ’t wetter farsk en klear
foar ’t drinken, oan it folk fertroud.
Wie it trije dagen lyn
dat Mara waard ta swiet?
Der waaide wer in droege wyn
lykas dat by in tsjinslach giet:
‘Jou ús te drinken, wy ha toarst,
tink oan Egypte, dit moat oars!’
Mozes hold nei God syn ear,
it each foel op ‘e stok,
dy’t sloech de rots, de twadde kear
feroare ’t needlot yn gelok.
* Belbello fan Pavia
makke dizze yllustraasje
foar de Landau-Finaly kodeks
(15e ieu) |
