fan Willem Maris*
It praat giet, hy is faak yn de natuer
op ’t plattelân foar wer in plaatsje,
mar ik bin in minske fan de stêd
en kom ik bûten, dan is ’t puer
genietsje en foar ynspiraasje.
Ik wie dy winterwike yn it Goai
en hie mei ’t folk dêr mannich praatsje
oer de strange froast en fallen snie;
yn ’t earst wie alles puer en moai,
al gau sloech ta de yrritaasje.
De loft waard grau, teiwaar, in tryst palet
mei goare sniedrits op it paadsje
dêr’t it wyfke slydske foar har brea;
dit wie myn bûtenlibben net,
de stêd hat mear ferdivedaasje.
* Willem Maris (1844-1910),
bekend om syn ienfâld en freonlikens,
wie ien fan de skilders fan de Haachske Skoalle,
ek wol de Haachske ympressionisten neamd.
|