Europa was zijn ene naam,
want eenheid was het hoge woord
dat ieder in zijn snavel had,
dus zegt het op dit aardrijk voort:
daarboven ligt de Griekse stad.

Europa greep de groene slang,
het giftig kwaad van hoge schuld,
wat ieder in zijn snavel had;
van gramschap in het wit gehuld
was men de hoogte meer dan zat.

Drie broertjes wiekten krijsend aan
uit vlakten van het hoogste goed
dat ieder in zijn snavel had,
zij drongen aan op spoed en bloed:
‘Europa, knijp die satan plat!’

De grootste krijser wilde niet
Europa’s kneepjes op zijn keel,
zijn broertjes schrokken van zijn vlucht
naar ’t eigen nest, elk kreeg zijn deel
van ’t gif en donker werd de lucht.

Schilderij ‘The great negotiation’