De mêsten heech, de touwen strak,
se lizze klear foar it seizoen,
tradysje en modern mei dak,
de dei is noch mar krekt begûn.

Guon hysje straks it brune seil,
mar oaren sûpe leaver swart
en sjogge yn Texaco heil,
it is mar hoe’t men leaver fart.

En middeis brûst it oer de mar,
de skoat stiet strak, de skroef draait fol,
neat is de boattoerist te bar,
de hollen slaan al gau op hol.

Mar jûns leit op ‘e kop in snoek,
fûl rekke troch de giselskroef
mei as gefolch in flinke dûk…
en ’t folk sit sûpend yn de roef.