De tachtich hat er ryklik helle,
die mei romme skoaten der fiif by,
in skrepper troch de jierren hinne,
by de konkurrinten yn it lij,
want ryklik moast er punten telle.

De fyftjin hat er krekt net helle
as sportive skipper fan de liuw,
in skûtsje net om faak te winnen,
mar wa’t trochset, fielt de driuw
om yn de wedstriid mei te tellen.

Der kaam gjin ein oan syn karriêre,
want tradysje siet him yn it bloed,
dus mocht er de feroarings skôgje,
sette streken, karde ôf en goed,
sa soe wat âld is, net ferstjerre.

Sa hat syn skûtsje him oerlibbe,
mar fertsjinste giet de tiden troch,
hy waard as skipper slein ta ridder,
freonlik striidber wit it neiteam noch,
dat iene punt hat er nei stribbe.