Heare God, de skeinde fammen,
te skande makke yn dit gea
troch foarsten, ûnbeskamme,
rûnen mei besmoarge lea,
mar Jo ha ’t leed fernommen
en diene skeinders oan de dea.
God, myn God, Jo ha de tiden,
takomst, hjoed, ferline yn de hân
en seagen ’t grutte leger kommen,
machtich as de kerrels sân.
O Hear, wol tsjin de grutskens stride,
jou myn lippen fluenske wurden,
dat in frouljushân mei skerpte slacht,
sadat de swakken holpen wurde,
Heare God, oan Jo de macht.

Mei har faam rûn Judit troch de poarte,
’t wie doe middenyn de nacht
en wylst de stilte hold de wacht,
wist sy, it foarstlik libben wurdt ynkoarte.

Yllustraasje ‘Judit op ‘en paad nei Holofernes’