It koe net oars, hy moast wol iepen
wêze yn ’t kontraktpetear:
foar Rachel sân jier hoederskip
yn tsjinst fan Laban, dat wie klear,
as flechtling krige hy wer grip.

Mei ’t each op Rachel fleagen jierren
as de dagen nei dè dei,
mar nei de nacht, by ’t earste ljocht,
waard hy gewaar wa’t nêst him lei:
de âldste, Lea, tsjin syn rjocht.

Doe kaam by him it ûnrjocht boppe
fan ’t bedroch mei Ezaus hûd,
it siet him yn ’t famyljebloed,
hy hie gjin rjocht om lûd te roppen.

* Jean Restout (1692-1768)
Skilderij ‘Jakob en Laban’