Haggai, in man op jierren,
seach de púnheap fan Jeruzalem,
de Godsstêd sûnder timpel;
it folk kaam út ‘e ballingskip werom…
wa soe de wierheid iepenbierje?

Haggai hie sjoen as jonkje
hoe’t de flammen hiel Jeruzalem
ferbrânde, ek de timpel;
’t folk gie yn ballingskip, de rêgen krom,
út rekke doe it lêste fonkje.

Haggai woe it wol witte,
harke mei sân earen nei in stim:
‘Profeet wurdst fan de timpel,
myn folk keart him wer nei de Iene om
en sil de goaden sjitte litte.’

Byld ‘Profeet Haggai’