It barde by de Grienedyk
dêr’t drige mannich djippe sleat
yn ’t lege lân fan de Legeaen,
it gie dêr op ‘e kop ferkeard:
twa tsjillen sonken yn it slyk.
It wie in flinke boeresoan
dy’t op ‘e âlde trekker ried
troch ’t leechlân fan Legeaen,
hy fluite skel in fleurich liet,
de motor song op leger toan.
It barde fluch en ûnferwacht,
de pook stie yn de achterút
op ’t leechlân fan Legeaen,
de trekker joech de sleat in tút,
de soan stie stil by him op wacht.
It duorre lang foar’t útkomst kaam
dy’t ride moast út Offenwier
yn ’t leechlân fan Legeaen,
syn heit hie him wol sjoen wiswier
en ried oer reed en hikkedaam.
It bearde lûd, de trekkersong
fan skuor mar ta, it droege op
fan ’t leechlân fan Legeaen,
de soan stie stil mei sletten kop,
wat moast er oars, hy wie noch jong.
It gie flitsfluch, dêr wie er wer
de trekker… en de boeresoan
op ’t leechlân fan Legeaen,
hjoed wie de crash, mar oaremoarn
dan ried er wer, de trekkerstjer.
|
