Jan Brouwer, skipper fan de âlde stamme,
foer noch mei de grutte griene
watfoar frachten der ek wiene,
altyd bealgje, nea ferstramme.

Jan Brouwer, wa koe net syn stridersnamme
as er sylde mei de griene,
moast fan oaren soms wat liene,
lêste waard er ûnbeskamme.

Jan Brouwer striek it seil, hat ôfskie nommen,
om’t er alles sels betelle,
by in oar gjin sinten helle,
fan ’t bestjoer mocht hy wer komme.

Jan Brouwer waard troch Snits syn rjocht ûntnommen:
’t skûtsjetal moast tolve bliuwe,
mar Jan focht foar trettjin liuwen,
wûn, mar sels soe hy net komme.