Jereims hat produktyf west,
want hy stjoerde twa gedichten
mei trije yllustraasjes.*
As alternatyf foar kryst,
sa skreau er.

Ik siet der folslein nêst:
hoe’t ik derby kaam dat er him fine koe
yn myn iensidige foarkar,
want plaatsjekeunst hie hy neat mei.
Dat er Frans Hals neamde,
paste yn syn gedicht ‘Kunstvogels’
en fierder moast de goeie man
mar moai yn it museum hingjen bliuwe,
in gebou like âld as syn keunst.

‘Het gaat mij om de transfer van
het concrete naar het abstracte,
het liefst in felle kleuren.’

Dêrom lit er yn syn gedicht
keunstners sebrafinken skilderje.