It kin net sûnder sinten,
want de skûtsjes ha gjin fracht
foar ’t greidlân fan de boer;
se hâlde ’t âlde wol yn acht
en freegje yn de brij om krinten.

De boerebank koe ’t misse,
joech de skûtsjes ryklik fracht,
mar ’t wie de boer doe oer:
‘Wy lizze krom by dei en nacht
en kinne ’t sponsorjild net risse.’

Sa komt men op ‘e kofje,
mar alhiel net by DE,
dy joech it frachtjild oer
op kosten fan tabak en tee
foar folle langer as in skoftke.

Se lieten har plakette
sile yn jier dûbel acht
en op ‘e poster foer
de Snitser Pan mei kofjefracht,
wat botste mei guon Jouster wetten.