Wolken oer Egypte

fan ûnbekend*
Ezechiël

Ik moat wer profetearje
oer Egypte, skriklik is de dei
dy’t oanbrekt mei in tichte himel,
troch de wolken brekt gjin ljocht,
de ein is fan Egypte wei,
want folken dêromhinne
falt de skrik ek op ’e lea,
ûntkomme likemin oan ’t swurd,
ferrinnewearre wurdt it gea
nei’t boaden útfearn binne
om it needlot oan te sizzen,
want sa bringe sy Gods wurd
oer Babelsk foarst Nebûkadnessar
dy’t optsjocht mei it rûchste folk
om oare folken del te lizzen
dy’t smoarge goaden tsjinne ha;
sa hâldt de Heare rjochtdei,
it ljocht giet oer yn neare nacht…
wa sjocht dan noch Egyptes pracht?

* Foto ‘Donkere wolken’