Sjoch him dêr stean, foarst Sanherib,
striidfeardich op ‘e oarlochswein,
syn machtsdrift ken gjin ein,
dat wrâldwiid wurdt syn keningskip.

Hy rydt nei Juda, want syn macht
waard troch Hizkia net erkend,
gjin omslach is him frjemd,
hy nimt him as fazal yn acht:

Foarst Sanherib, ik wie goed mis,
wês jo sa goed, gean by my wei
en nim de skatten mei
dy’t oplein wurde, want sa is ’t.

De skatting liigde der net om:
de timpel joech syn sulver mei
en ek it goud gie nei
de wide wrâld fan ’t heidendom.

* Reliëf út Ninevé