Gebonden waardigheid

van Joaquín Sorolla*

Hij kon zijn waardigheid niet erven,
werd gebonden aan het celibaat
waarmee hij tien jaar was getrouwd,
dus wist hij van geen eenzaamheid,
gehandicapt was hem ook vreemd,
hij verkeerde in de juiste staat
met naakte levens om te gaan.

Zij waren nu de erfgenamen
van de krukken uit een triest bestaan,
lang met hun handicap vertrouwd;
zij waren aan elkaar gewend
en gaven zonder schroom zich bloot
om gezellig naar het strand te gaan,
gesteund door kruk en kapelaan.

Hij bleef zijn waardigheid behouden
voor zover dat bij de golven ging,
meespeelde dat hij van hen hield.

* Joaquín Sorolla (1863-1923)
Schilderij ‘Treurige overerving’