Bylden fan fleis

fan ûnbekend*
Ezechiël

As minskesoan fernaam ik wyn,
in wynpûst dy’t my meinaam
nei de Easterpoarte fan Gods hûs,
ik seach dêr fiifentweintich man
en Jaäzanja, Pelatjahû
wiene dêr de heechsten fan.

‘Do minskesoan,’ sa hearde ik,
‘dit binne mannen rinnend
mei it ûnrjocht yn de holle om
en tinkend dat sy binne ’t fleis,
de stêd is dan de panne om te
brieden… profetearje deis!’

Dyselde deis wie ’k ûnderweis,
ik seach de liken yn de
stêd en profetearre oer dat fleis,
it ûnrjocht dat doe oandien wie,
it fleis fan alle hege hearen
wie ferrotte en fergie.

Wylst ik noch profetearre, stoar
ynienen Pelatjahû,
wat my oangriep, dat ik foel foaroer
en raasde ’t út: ‘Is it no oer?’

* Yllustraasje ‘Ezechiël’