Ezechiël

fan Lucas Cranach de Aldere*

Ik, Ezechiël, wie balling
by de Eufraat oan ’t kanaal
fan Kebar, doe’t in stoarm opstiek
mei wjerljocht út it noarden wei,
ik seach it, byldzjend wie ’t ferhaal.

’k Seach in fjoer en yn de midden
wie in gloede as metaal
dat blonk, dêr middenyn waard ik
wol fjouwer wêzens klear gewaar,
ik seach it, byldzjend wie ’t ferhaal.

Earn en okse, liuw en minske
sprieken sûnder minsketaal
mei wjukken, skonken, hannen én
gesichten, ’t gie rjochtút-rjochtoan,
ik seach it, byldzjend wie ’t ferhaal.

’k Seach ek fjouwer blauwe tsjillen
rôljend gie it oan de haal
mei okse, earn en minske, liuw,
wêr’t harren geast mar hinne woe,
ik seach it, byldzjend wie ’t ferhaal.

In ferwulft ferskynde boppe
mei in gloede as metaal,
in stim klonk klear út it ferwulft,
sa liet de Hear him hearre, sjen,
ik seach en hearde syn ferhaal.

* Lucas Cranach de Aldere (1472-1552)
Skilderij ‘Ezechiëls fisioen’