Azoaren

fan ûnbekend*

Se rêste op ’e platen
yn de djipte fan de oseaan,
dy’t altyd yn beweging binne,
lykwols lykje de Azoaren
stil te lizzen, rêst te jaan
oan lju mei nocht oan rinnen.

Azoaren mei syn hichten,
opdûkt troch it fjoer fan de fulkaan,
dy’t spuide lava út ’e krater
nei de djipte mei de puollen,
boarreljend om lûd te jaan…
sa’n eilân is in prater.
 
De lju mei nocht oan rinnen
harkje nei it lûd fan de natoer
en sjogge mei ferhearde eagen
nei de resten fan ’t ferline,
want sa bleau dit eilân oer,
heech optild boppe weagen.

* Foto ‘Ien fan de eilannen
fan de Azoaren’