Na ons de zondvloed

van William Etty*

Het leven was gekleurd en bloot
en dansend ging het erop los,
wie kan dan blijven staan?
Het liep geregeld uit op liggen,
ongeregeld paar na paar,
wie dacht er aan de dood?

Een grote boot was een gerucht,
te klein voor ’t wereldse gehos,
wie wil dan binnengaan?
Het ligt niet aan wie buiten blijven,
maar aan de ruimte voor elkaar,
wie keek er naar de lucht?

De hemel gaf het laatste sein,
maar niemand voelde zich de klos,
wie trekt het zich dan aan?
Het peil steeg hoger dan hun lijven,
maar men hield het niet voor waar…
de boot was toch te klein.

* William Etty (1787-1849)
Schilderij ‘De wereld voor de zondvloed’