Werom

fan ûnbekend*

Ik sis it folk de leafde oan
fan God dy’t Israel lang lyn
troch de woestyn werombrocht
nei it lân fan heit en soan.

Hy bringt it folk no út it lân
yn ’t noarden nei de eigen grûn,
sawol de blinen as de
lammen yn in hecht ferbân.

De frou dy’t swier is fan in bern,
giet mei de mannichte werom,
wa’t gûlt, sil treaste wurde,
God sil yn de need foarsjen.

It folk leit nije wyngerds oan,
wa’t plante hat, krijt ripe frucht;
de wachters op ’e bergen
roppe: ‘Kom nei Sions troan!’

De fleur komt yn it lân werom,
de trommen bûnzje foar de dûns
dy’t útfierd wurdt troch fammen,
nûgjend roppe sy lûd: ‘Kom!’

Foto ‘Tromme’