Niet thuis

van Mihály Zichy

Nadat hun zeilschip slagzij
had gemaakt, verkeerden zij in nood,
hun redding kwam plotsklaps langszij,
dat was de levensboot.

Plaats was er voor de meesten:
van de jongste tot de ouderdom,
een doorsnee van de maatschappij,
van rechte rug tot krom.

De steun was voor de krommen,
voor een baby met zijn handjes hoog,
een zieke die geen woord meer zei…
wie had er toen nog oog…

… voor wie erbuiten vielen,
drenkelingen in de woeste zee,
het uitschot van de maatschappij?
Men zweeg, er klonk geen nee.

De priester sprak de woorden
uit met het accent op Christus’ kruis;
de kans op redding dreef voorbij,
de boot gaf aan… niet thuis.

* Michály Zichy (1827-1906)
Schilderij ‘Levensboot’