Voor ogen

van Théodore Géricault*

Met rood omrande ogen,
want uren lang heeft zij gehuild
tot er geen traan meer over was,
ziet zij terug op wat zij nooit meer ziet,
het liefste is voorgoed vervlogen.

Zij ziet vervlochten liefde,
van zichzelf en ook die van haar kind,
zoals de liefde jaren was.

Met handen hecht gevouwen
als teken van hoe zij gehecht
was aan haar kind, dat niet meer is
waar zij hem altijd nog voor ogen heeft,
maar is haar blik wel te vertrouwen?

Een ogenblik beleven
dat hij haar met zachte lippen raakt,
zoals de liefde jaren was.

Met nauwelijks gedachten,
omdat de liefde eerder vraagt
om troost voor wat zij niet meer heeft:
haar kind dat zij nog altijd voor zich ziet,
terwijl het huilde, meestal lachte.

* Théodore Géricault (1791-1824)
Schilderij ‘Mater Dolorosa’