Unheil út it noarden

fan ûnbekend*
Jeremia

Blaas op ’e hoarn as need-sinjaal
en sykje, folk fan Benjamin, ûntwyk,
want út it noarden weaget ûnheil
oan, in leger mei in frjemde taal:

‘Rop no de oarloch tsjin har út,
oerein, gean fan ’e middei derop ôf,
ús winkt yn ’t suden rike bút.’

‘Wol spitich dat de dei is yn
it neigean, sjoch, de skaden wurde lang,
bút sjocht men skerp by sinneskyn.’

‘Hawar, wy geane der fannacht
op ôf en rûgje harren stinzen út,
sa binne wy nei bút op jacht.’

De Heare jout de fijân rie:
‘Ik sis jim, kapje alle beammen om,
smyt tsjin Jeruzalem in wâl op,
want it oardiel komt nei minne die.’

‘Nim oan wat Ik dy hjitten ha,
ferset dy dêrtsjin net, Jeruzalem,
oars bliuwst as lege púnheap achter…
dat ûnheil wolst dochs net op ta?’

Tegel ‘Hoarnblazer’