Oaljegigant Malu

Malu lit de wenten brekke
yn de spegel fan de Kolk,
de spegel om te skôgjen
it lijen fan it folk.

Lang al binne de giganten
fan de oalje oeral baas,
wylst oarlochsflammen lôgje,
jout flechtsjen wat soelaas.

Malu bliuwt wol feilich lizzen
oan de ketting oant de dei
dat streamt opnij de oalje,
prinsipes steane faai…

… as de winst ferkeart mei machten
op deselde oseaan,
wylst kolket al it wetter
om oer it lân te slaan.

Malu lit him net ferdriuwe
al hoe min ’t derhinne leit,
giganten hawwe ’t better
as ’t folk dat lang al lijt.