Vergilius

fan ûnbekend*

Vergilius, fan sljocht komôf,
koe nei Rome foar de stúdzje
fan retoarika; as advokaat
koe hy it lêste wurd net fine…
hy reagearre syn frustraasje ôf:

Wat ik yn de mûle hold,
is nei it skrift ferskood.

Vergilius, frijfeint, gjin frou
soe him yn it dichtsjen steure,
konsintraasje wie syn trouwe maat,
dêroan koe hy him maklik bine,
tegearre reagearren se har ôf:

Wat in frou net bringe kin,
belibje wy troch ’t bern.

Vergilius beskreau al gau
ien út tûzen as bysûnder,
’t keninklike bern, beskaafd fan aard,
dat liet de sinne oeral skine,
Augustus makke sa it lofdicht ôf:

’t Wurdt foar elk in gouden tiid,
ferspried dit wiid en siid.

* Mozayk ‘Vergilius tusken muzen’