Kweafolk en tsjinners

fan ûnbekend*
Jesaja

Myn beide hannen stiek Ik út
nei folk dat goade-offers brocht,
en socht yn grêven nei de geasten,
mar  ’t wie om ’e nocht.

Dat folk tocht dat it hillich wie
en rôp My ta: ‘Bliuw by ús wei,
wy wolle net oanrekke wurde!’
Mar Ik sjoch har nei.

It rekket fan de straf net ôf,
mei dát folk rekkenje Ik ôf,
it krijt it lean finaal taparte,
’t komt gau yn it nau.

Myn tsjinners binne as in tros
mei druven dêr’t noch sop yn sit,
dus sil Ik harren net fergrieme,
dat is myn ûnthjit.

Yllustraasje ‘Tros druven’